روند پیری اجتناب ناپذیر است. در واقع، این روند هر روز برای هر یک از ما اتفاق می‌افتد. با افزایش سن، ساییدگی مفاصل بدن، از جمله مفاصل ستون فقرات ایجاد می‌شود. آرتروز یک بیماری شایع گردن است که از تغییرات دژنراتیو مربوط به افزایش سن در مفاصل نخاع و دیسک‌ها ایجاد می‌شود.
شما ممکن است آرتروز گردن را به عنوان اسپوندیلوز گردنی یا بیماری دژنراتیو دیسک گردن نیز شنیده باشید. آرتروز گردن معمولاً در حدود چهل سالگی خود را نشان می‌دهد و پس از سالها پیشرفت می‌کند. تحقیات نشان داده شده است که مردان در سنین پایین‌تر نسبت به زنان به آرتروز گردن مبتلا می‌شوند. گردن درد ناشی از آرتروز معمولاً با داروهای مسکن بدون نسخه و فیزیوتراپی درمان می‌شود.
چگونه تغییرات در ستون فقرات گردن رخ می‌دهد
آرتروز در گردن با استئوفیت‌ها، یا همان خار استخوان که روی بدنه‌ی مهره‌ها شکل می‌گیرد شروع می‌شود.خار استخوان واکنشی در برابر فرسودگی و آرتروز مفصل است. کار خار استخوان در ستون فقرات، کمک به افزایش سطح مفصل و توزیع یکنواخت‌تر وزن بدنی بر روی ستون فقرات در حین انجام فعالیت‌های روزمره است.
مسئله این است که خارهای استخوان ممکن است به درد منجر شود، به ویژه هنگامی که آنها به اعصاب نخاعی و یا نخاع فشار وارد می‌کنند. چنین فشاری همچنین می‌تواند باعث بی‌حسی، ضعف و حتی بی اختیاری روده شود که در این صورت حتما باید به پزشک مراجعه کرد.
مشاوره و راهنمایی
با تیمی از متخصصان ویژه در زمینه بیومکانیک، متعهد هستیم که به ورزشکاران، مربیان و علاقه مندان به ورزش در درک و بهبود عملکرد ورزشی انها از طریق لنز تحلیلی علمی کمک کنیم.
فرم درخواست مشاوره رایگان
فرم درخواست مشاوره رایگانعوامل خطر آرتروز در گردن
علت و عوامل خطر آرتروز گردن عبارتند از :
سن
بزرگترین عامل خطر آرتروز گردن سن است. با رسیدن به میانسالی، احتمال تشخیص آرتروز گردن افزایش می‌یابد. می‌توان گفت این وضعیت در افراد میانسال و مسن بسیار شایع است.
ژنتیک
بعد از افزایش سن، ژنتیک بیشترین خطر را دارد. همراه با چند نوع دیگر از مشکلات ستون فقرات، اسپوندیلوز یا آرتروز گردن ممکن است در خانواده‌ها دیده شود.
اگر قطر کانال نخاعی و یا سوراخ بین مهره ای شما کم باشد، خطر ابتلا به عوارض تغییرات دژنراتیو ممکن است بیشتر باشد. با تنگی کانال نخاعی، نخاع ( ساختاری بسیار حساس که پیام‌ها را بین مغز و بقیه قسمت‌های بدن منتقل می‌کند) فضای کمتری در آن گذرگاه دارد. تماس بین طناب نخاعی و ستون مهره‌ها ممکن است طناب نخاعی را تحریک کرده و باعث میلوپاتی که در بالا تعریف شد شود.
سیگار کشیدن
مهم نیست که چطور سیگار می‌کشید، سیگار کشیدن به هر شکلی یک عامل خطر برای درد گردن است. همچنین با افزایش خطر ابتلا به بیماری دژنراتیو دیسک و عدم موفقیت آمیز بودن جراحی همراه است.
عوامل خطر روانشناختی
افسردگی و اضطراب از عوامل روانی گردن درد هستند. ارتباط قوی بین عوامل روانی اجتماعی و درد وجود دارد. هرچه سطح درد گردن بالاتر باشد، باید توجه بیشتری به پریشانی روانی – اجتماعی به عنوان یک عامل مرتبط داشت. از طرف دیگر، افسردگی ممکن است خطر ابتلا به آرتروز گردن را افزایش دهد.
کار روزانه
بیایید در مورد شغل خود صحبت کنیم. اگر شغل شما شامل حرکت مکرر گردن و یا کارهایی باشد که بالای سر شما انجام می‌شود، خطر دوباره ممکن است بیشتر باشد. افسردگی و یا اضطراب، عوامل خطر روانشناختی که در بالا بحث شد، در محل کار نیز اتفاق می‌افتد.
آسیب و تروما
و سرانجام، آسیب و ضربه، به ویژه ضربه مکرر، خطر ابتلا به آرتروز گردن را افزایش می‌دهد. اما بیشتر آرتروز‌های گردن بعلت آسیب نیست. عوامل دیگر از جمله مواردی که در بالا گفته شد، نقش پررنگ‌تری در آرتروز گردن دارند.
علائم همراه با آرتروز در گردن
به طور کلی، منشا درد آرتروز گردن توسط جامعه پزشکی به خوبی درک نشده است، و ممکن است این بیماری حتی بدون علائم باشد.
موارد زیر از علائم رایج آرتروز گردن شناخته شده‌اند:
علائم مرتبط با سر و گردن
در صورت بروز علائم، درد قابل توجه گردن به نام سرویکالژیا، علاوه بر احساس خشکی و سفتی به طور کلی شایع‌ترین است. حدود یک سوم افراد مبتلا به آرتروز گردن دچار سردرد نیز در ناحیه تحتانی جمجمه می‌باشند.
سردردها گاهی اوقات آنقدر شدید هستند که بیمار احساس درد و یا خشگی گردن را فراموش می‌کند و سردرد تبدیل به یک علائم غالب می‌شود.
علائم رادیکولوپاتی و میلوپاتی
دو نوع دیگر از علائم که در افراد مبتلا به آرتروز گردن شایع است رادیوکلوپاتی و میلوپاتی است.
رادیکولوپاتی یک روند بیماری است که بر ریشه عصب نخاعی تأثیر می‌گذارد. ریشه عصب نخاعی نام بخشی از عصب است که از نخاع اصلی منشعب می‌شود. بیشتر اوقات نوعی فشار بر ریشه عصب نخاعی علت ایجاد علائم است. علائم ممکن است شامل درد، ضعف، بی‌حسی و یا احساس برق گرفتگی در یک اندام باشد.
مشابه رادیکولوپاتی، میلوپاتی نیز روندی از بیماری است که بر طناب نخاعی تأثیر می‌گذارد. همانطور که در بالا گفته شد، طناب نخاعی یک ساختار عصبی طولانی و لوله مانند است که در طول ستون فقرات قرار دارد. این یکی از دو ساختار اصلی سیستم عصبی مرکزی است. ساختار دیگر مغز است.
شبیه علائم رادیکولوپاتی، بیشتر علائم میلوپاتی ناشی از فشرده سازی است، اما در این مورد نخاع است. میلوپاتی ممکن است به روش‌های مختلفی بروز کند، اما محدود به علائم مرتبط با ریشه عصب نخاعی فشرده، یا رادیکولوپاتی نیست. این علائم شامل درد، ضعف، بی‌حسی و یا احساس برق گرفتگی در یک اندام است. اما علائم میلوپاتی انواع دیگری مانند سرگیجه نیز دارد.
همچنین، اگر علائم از قسمت بالای گردن شما ایجاد شود، مربوط به بیماری معروف میلوپاتی گردنی با علائم بی حس و گزگز دست است. با بی‌حس شدن و گزگز دست‌ها، نوشتن و فعالیت‌های مرتبط بسیار سخت می‌شود. این علائم ممکن است هنگامی ایجاد شوند که نخاع بین مهره های 5 و 7 گردن تحت فشار باشد.
تشخیص
همانند بیشتر فرایندهای تشخیصی گردن و کمر، پزشک احتمالاً با گرفتن شرح حال و انجام معاینه فیزیکی اطلاعات مربوط به آرتروز گردن شما را جمع آوری می‌کند.
ام آر آی MRI برای آرتروز گردن
وقتی نوبت به آزمایش‌های تصویربرداری تشخیصی می‌رسد، ام آر آی استاندارد طلایی است. این امر به ویژه هنگامی اتفاق می‌افتد که پزشک نیاز به تعیین منشا علائم عصبی شما داشته باشد.
ام آر آی ممکن است به پزشک شما کمک کند تا علاوه بر دیدن استخوان‌ها، بافت‌های نرم و اعصاب را نیز ببیند و به او کمک کند تا بتواند مقدار فضای بلامانع باقیمانده را در نواحی طناب نخاعی و یا ریشه عصب نخاع باقیمانده تخمین بزند.
اشعه ایکس برای آرتروز گردن
از اشعه ایکس برای تشخیص اسپوندیلوز گردن نیز استفاده می‌شود، زیرا تجسم قسمت استخوانی حاوی نخاع و ریشه‌های عصب نخاعی را امکان پذیر می‌کند. اگر علائم عصبی ندارید، ممکن است فقط به اشعه ایکس نیاز داشته باشید.
ارزش اشعه ایکس عمدتاً در توانایی آن برای نشان دادن آنچه در استخوان‌ها رخ می‌دهد نهفته است. به جای درد یا سایر علائم، داشتن چنین علامتی ممکن است پزشک را در مورد مواردی مانند باریک شدن فضای دیسک، وجود خارهای استخوان و هرگونه کاهش قطر کانال نخاع که می‌تواند منجر به میلوپاتی شود، هشدار دهد.
اشعه ایکس همچنین ممکن است به پزشک شما کمک کند آرتروز گردن را در نوع خفیف، متوسط یا شدید طبقه بندی کند.
سی تی اسکن برای آرتروز گردن
سی تی اسکن یکی دیگر از تست‌های تصویربرداری تشخیصی است که معمولاً برای افراد مبتلا به آرتروز گردن انجام می‌شود. سی تی اسکن مانند اشعه ایکس است با این تفاوت که چندین تصویر از داخل بدن می‌گیرد و آنها را کنار هم قرار می‌دهد تا یک سطح مقطع از ناحیه‌ی درد نشان داده شود. کیفیت تصویر بهتر از عکسبرداری با اشعه ایکس است، که ممکن است به پزشک شما اجازه دهد کانال نخاع شما و هرگونه تغییر در استخوان‌های شما را که از آخرین سی تی اسکن شما رخ داده است، بررسی کند.
میلوگرافی و سی تی میلوگرافی
از میلوگرافی برای مشاهده‌ی انسداد ریشه‌های عصب نخاعی که می‌تواند منجر به علائم رادیکولوپاتی شود استفاده می‌شود. مراقب باشید، میلوگرافی شامل سوزن و تزریق رنگ به بدن است.
همچنین آزمایشی به نام سی تی میلوگرافی وجود دارد که برخی از پزشکان آن را ترجیح می‌دهند زیرا در مقایسه با میلوگرافی نتایج مثبت کاذب کمتری دارد. CT میلوگرافی اغلب در مواردی که جراحی درگیر باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مطالعه هدایت عصب
و سرانجام، نوع دیگری از آزمایش که پزشکان برای تشخیص (یا تأیید تشخیص) رادیکولوپاتی استفاده می‌کنند، مطالعه هدایت عصب است. تست مطالعه هدایت عصبی عملکرد اعصاب شما را اندازه گیری می‌کند. این آزمایش گاهی اوقات همراه با آزمایش الکترومیوگرافی انجام می‌شود که عملکرد عصب به عضله را هم در هنگام انقباض و هم در شل شدن اندازه گیری می‌کند.
آزمایش هدایت عصبی ممکن است باعث ایجاد ناراحتی شود زیرا محرک الکتریکی از طریق الکترودهای روی پوست ایجاد می‌شود. تست الکترومیوگرافی شامل سوزن است.
درمان آرتروز گردن
پزشک ممکن است روش‌های درمان زیر را برای اسپوندیلوز و یا آرتروز گردن توصیه کند:
داروها
در مرحله اول درمان، چندین دارو ممکن است با هم استفاده شوند تا هم درد و هم التهاب را برطرف کنند. ممکن است از استامینوفن برای تسکین دردهای خفیف استفاده شود. داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن جز اولین داروهای گردن درد محسوب می‌شوند و اغلب برای چند هفته همراه با استامینوفن برای رفع درد و تورم تجویز می‌شوند. اگر موارد منع مصرف جدی NSAIDs دارید یا درد شما به خوبی کنترل نشده است، بسته به مشکل خاص شما، انواع دیگر داروهای ضد درد را می‌توان در نظر گرفت. اسپاسم عضلانی دردناک ممکن است با شل کننده های عضلانی، مانند سیکلوبنزاپرین یا کاریسوپرودول، درمان شود.
طب سوزنی
سوزن‌های نازک به نقطه‌های خاصی در امتداد ستون فقرات وارد می‌شوند تا باعث ترشح برخی مواد شیمیایی در بدن برای کاهش درد شود. طب سوزنی همراه با سایر درمان‌های کنترل درد یا فیزیوتراپی به تسکین درد کمک می‌کند.
ماساژ
ماساژ درمانی می‌تواند به کاهش التهاب، تسکین درد و تسکین برخی از علائم آرتروز گردن کمک کند. پزشک شما ممکن است ماساژ درمانی را به همراه سایر روش‌های درمانی برای درمان آرتروز گردن توصیه کند.
رژیم غذایی ضد التهاب
یک رژیم غذایی مناسب در صورت ترکیب با سایر برنامه‌های درمانی، علاوه بر تقویت توانایی طبیعی بدن شما در مبارزه با التهاب، ممکن است به کاهش علائم نیز کمک کند.
تزریقات استروئید
بسیاری از بیماران تسکین درد کوتاه مدت ناشی از تزریق استروئید را پیدا می‌کنند. اگرچه تهاجم کمتری نسبت به جراحی دارد، اما تزریق بر پایه استروئید تنها پس از ارزیابی پزشکی کامل تجویز می‌شود. انواع مختلفی از این روش‌ها وجود دارد، با پزشک خود در مورد خطرات و مزایا صحبت کنید.
- بلوک اپیدورال گردن: داروی استروئیدی و بیهوشی به فضای کنار پوشش نخاع (فضای اپیدورال) تزریق می‌شود. به طور معمول برای درد گردن و یا بازو که ممکن است به دلیل فتق دیسک گردنی (رادیکولوپاتی یا عصب گیره) رخ دهد، استفاده می‌شود.
- بلوک مفصل فاست گردن: داروی استروئیدی و بیهوشی در مفصل فاست پشت گردن تزریق می‌شود.
فیزیوتراپی برای آرتروز گردن
در حالی که نمی‌توانید جلوی تخریب مفصل مربوط به سن را بگیرید، اما می‌توانید سرعت رشد آن را کاهش دهید. اگر علائم شما خفیف یا متوسط است و اگر مشکلات عصبی پیشرونده ای ندارید، فقط ممکن است به مراقبت محافظه کارانه نیاز داشته باشید.
فیزیوتراپی یک درمان معمولاً توصیه شده برای درد آرتروز است زیرا واقعاً کمک می‌کند. فیزیوتراپی برای تقویت مفاصلی که در اثر آسیب و التهاب ضعیف شده اند، تاثیر بسزایی دارد. تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به کاهش درد و سفتی مفصل و همچنین بهبود دامنه حرکتی کمک و تحرک شما را بیشتر کند. مزیت فیزیوتراپی این است که مراقبت محافظه کارانه شما احتمالاً متناسب با شرایط و علائم خاص شما خواهد بود. فیزیوتراپیست شما ممکن است:
- برای تعیین علائم شما، یک معاینه دقیق انجام دهد.
- مشاهده شود که چه فعالیت‌هایی برای شما دشوار است.
- برای رفع نیازهای خاص و بهبود حرکت، یک برنامه تمرینی اختصاصی طراحی کند.
- برای بهبود حرکت مفصل آسیب دیده، از فیزیوتراپی دستی (درمان دستی) استفاده کند.
- پیشنهاداتی برای تغییر و بهبود محل کار خود برای کاهش فشار در مفاصل ارائه دهد.
- به شما تمرینات هوازی و تقویت کننده را آموزش دهد تا حرکت و سلامتی شما بهتر شود.
- برای بهبود قدرت و حرکت، یک برنامه تمرینی در خانه را طراحی و آموزش دهد.
- اگر برای کاهش فشار بر روی مفاصل خود باید وزن کم کنید، به شما یک برنامه ورزشی برای کاهش وزن ایمن یاد می‌دهد.
- تغییراتی در سبک زندگی ساده که به کاهش وزن کمک می‌کند توصیه می‌شود.
تحریک الکتریکی
درمان تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS) رایج‌ترین شکل الکتروتراپی است که برای درمان روماتیسم مفصل و آرتروز استفاده می‌شود. بیماران پس از دریافت درمان TENS یک بار در هفته و تقریباً به مدت یک ماه، درد کمتری را تجربه می‌کنند.
ورزش
فیزیوتراپیست چندین گزینه درمانی برای آرتروز گردن ارائه می‌دهد، اما یکی از موثرترین گزینه‌ها ورزش درمانی است. این تمرینات در یک برنامه درمانی شخصی برای علائم آرتروز شما ترکیب می‌شوند، و درمانگر شما تمریناتی را انتخاب می‌کند که برای آرتروز گردن شما ساده و بی‌خطر باشد. دو مورد از تمریناتی که ممکن است در برنامه درمانی شما باشد عبارتند از:
حرکت سر و گردن
سر توسط عضلات گردن پشتیبانی می‌شود و حرکت دادن سر می‌تواند به تقویت و کشش این عضلات کمک کند. با این حال، به دلیل درد و خشکی آرتروز، ممکن است نتوانید تمرینات سنگین انجام دهید. یکی از تمرینات درمانی که می‌تواند در هنگام آرتروز به تقویت و کشش عضلات گردن شما به طور ایمن و راحت کمک کند، مانور سر به کنار است.
- با ایستادن یا نشستن روی صندلی ثابت شروع کنید. وضعیت شما باید به صورت قائم باشد و گوش‌های شما باید روی شانه‌ها قرار بگیرند.
- از این وضعیت شروع، سر خود را به آرامی به سمت چپ متمایل کنید تا جایی که در سمت راست گردن خود احساس کشیدگی کنید.
- این وضعیت را به مدت هشت تا 10 ثانیه حفظ کنید.
- به حالت اول برگردید و سر خود را به سمت راست متمایل کنید.
- این کشش را به مدت هشت تا 10 ثانیه حفظ کنید.
- تکرار این مراحل را ادامه دهید تا اینکه هر دو طرف گردن خود را پنج بار کشش دهید.
چرخش سر
حرکت نکردن سر هنگام آرتروز گردن می‌تواند آن را سفت و دردناک کند، اما انجام تمرینات ساده و ایمن که فیزیوتراپیست برای آرتروز گردن تجویز می‌کند می‌تواند این علائم را کاهش دهد. حرکت مفصلی تولید مایع روان کننده در مفصل را 27٪ افزایش می‌دهد. تمرینی که می‌تواند به بیماران مبتلا به آرتروز گردن در بهبود خشکی مفصل گردن کمک کند، چرخش سر است.
- با نشستن روی صندلی ثابت شروع کنید. پشت خود را صاف نگه دارید و سر را روی شانه‌ها قرار دهید.
- بدون کج شدن سر، تا جایی که می‌توانید سر خود را به سمت چپ بچرخانید. در صورت احساس افزایش درد، بلافاصله متوقف شوید.
- این وضعیت را برای دو تا سه ثانیه نگه دارید و به حالت اولیه برگردید.
- سر خود را تا جایی که می‌توانید به سمت راست بچرخانید.
- این وضعیت را برای دو تا سه ثانیه حفظ کنید.
- این مراحل را مرتباً تکرار کنید تا جایی که سر خود را به هر دو جهت هشت تا 10 بار چرخانده اید.
مشاوره و راهنمایی
با تیمی از متخصصان ویژه در زمینه بیومکانیک، متعهد هستیم که به ورزشکاران، مربیان و علاقه مندان به ورزش در درک و بهبود عملکرد ورزشی انها از طریق لنز تحلیلی علمی کمک کنیم.
فرم درخواست مشاوره رایگان
جراحی
جراحی به طور کلی برای آرتروز گردن لازم نیست در عوض، مراقبت‌های محافظه کارانه ممکن است به شما در کنترل درد و کند کردن روند پیشرفت بیماری کمک کند.
علائمی که ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید شامل دردی است که کنترل آن دشوار یا غیرممکن است و یا علائم رادیکولوپاتی که با گذشت زمان بدتر می‌شوند.
در صورت نیاز به جراحی، ممکن است شما در حال جراحی لامینکتومی باشید که به آن جراحی رفع فشار نیز می‌گویند. جراحی رفع فشار در گردن نیز در تسکین علائم سرگیجه مرتبط با اسپوندیلوز گردن موثر است.
